कविता : म र मान्छे
हरेक समय आफ्ना मनहरुलाई
आफैंमा मन्थन गराउँदा गराउँदै
आफैंमा आफ्नो विश्वाश बनाउँछु
आफैंमा आफ्नो निर्णय बनाउँछु
म मान्छे हुन अनेक प्रयत्न गर्छु
तिमी एक्कासी मलाई मान्छे भन्छौ
म मान्दै मान्दिन म मान्छे भनेर।
तिमीलाई थाहा छ मान्छे हुनुको अर्थ
मान्छे हुन मान्छे जस्तो पो हुनुपर्छ
म कहाँ मान्छे जस्तो प्रबृतिमा छु र
मान्छेकै आबृतिमा म बिरुद्ध छु आफ्नै
बिरुद्ध कृया मान्छेको अर्थमा हुनु हुदैन
तथापी एक्कासी मलाई मान्छे भन्छौ
म मान्दै मान्दिन आफैं मान्छे भनेर।
तिमीलाई लाग्छ होला आकारमा म
मानव आवृत्ति भित्र मान्छे देखिन्छु
तर तिमी मलाई भित्र नियालेर बुझ
ममा अनेकन मानव बिरोधी भावहरु
छरपस्ट देखिने गरि ममै ब्यप्त छन्
तिमीलाई अनुभूत छ म मनै हुँ मात्र
तथापी एक्कासी मलाई मान्छे भन्छौ
म मान्दै मान्दिन आफै मान्छे भनेर।
म त मान्छेको खोल ओडेर आफैंमा
मान्छे बिरुद्ध षडयन्त्र गर्ने आकार
आफैंमा बिकृत स्वरुप सृजना गर्ने
आफ्नैहरुका भावना बिरुद्ध लाग्ने
गजबको निर्लज्ज यात्रा जस्तो हुँ म
तथापी एक्कासी मलाई मान्छे भन्छौ
म मान्दै मान्दिन म मान्छे भनेर।
Facebook Comment