काठमाडौं । वेस्ट भर्जिनियाको मोर्गनटाउन शहर एक धेरै सुन्दर शहर हो। यहाँ विश्वविद्यालय भएकोले टाढा टाढाबाट विद्यार्थी पढ्न आउँछन् । धेरै विद्यार्थी होस्टेलमा र धेरैले भाडाको घरमा बस्न रुचाउँछन्। यो सहर निकै सुरक्षित पनि मानिन्छ । तर सन् २०१२ मा यहाँ यस्तो घटना घट्यो जसले पुरै वेस्ट भर्जिनियालाई हल्लायो । यो शान्त र सुरक्षित सहरमा यस्तो केही हुन सक्छ भन्ने कुरा जनताले पत्याएनन् ।

१० फेब्रुअरी, १९९६ मा जन्मेकी स्काइलर एनेट नीस मोर्गनटाउनको स्टार सिटी क्षेत्रमा आफ्ना आमाबाबुसँग बस्थिन्। पढाइमा निकै चलाख थिइन् । त्यही भएर उनी हाईस्कुल पढ्दादेखि वेन्डीज रेष्टुरेन्टमा पार्टटाइम काम गर्थिन् । ताकि उनले आफ्नो पकेट मनी आफै निकाल्न सकुन् । बाबुआमाले पनि उनलाई असाध्यै माया गर्थे । आफ्नी छोरी पहिले नै यति बुद्धिमान र जिम्मेवार छिन् भन्नेमा उनीहरूलाई गर्व थियो।

सबै ठीकठाक चलिरहेको थियो । त्यसपछि जुलाई ५, २०१२ को दिन आयो। स्काइलर कामबाट आफ्नो शिफ्ट समाप्त गरेपछि घर फर्कन्छिन्। उनले आफ्ना आमाबुवालाई आफू निकै थाकेको र सुत्न कोठामा गएको बताएकी थिइन्। आमाबुवालाई अँगालो हालेर आफ्नो कोठामा सुत्न गइन् । भोलिपल्ट स्काइलरका आमाबाबुले याद गरे कि स्काइलरको कोठाको ढोका लामो समयपछि पनि बन्द थियो। उनीहरुले सोचेका थिए कि आज उनी आरामसँग ब्युझिन्छिन् ।

यस्तै सोचेर बुबाआमा कामको लागि घरबाट निस्किए । तर दिउँसो साढे एक बजे घर फर्किंदा पनि स्काइलरको कोठाको ढोका अझै बन्द भएको थाहा पाए । उनीहरूले सोचे कि धेरै ढिलो भयो स्काइलरलाई उठाउनु पर्छ। स्काइलरका बुबा डेभिडले उनलाई बोलाउन थाले। तर स्काइलरबाट कुनै प्रतिक्रिया आएन। जब डेभिडलाई शंका लाग्यो उनले ढोका ढकढकाउन थाले। त्यसपछि पनि कुनै जवाफ आएन, त्यसपछि उनले ढोका तोडिदिए। भित्र, उनले देखे कि स्काइलर कोठामा पनि थिइनन्। उनले तुरुन्तै छोरीलाई फोन गरे । जब कुनै जवाफ आएन, डेभिडले स्काइलरकी आमा मेरीलाई बोलाए। मेरीले पनि स्काइलरको बारेमा केही थाहा नभएको बताइन् । आमाले भनिन् सायद उनी आफ्नो मिल्ने साथीलाई भेट्न गएकी छिन् ।

बुबा डेभिडले त्यसपछि स्काइलरको सबैभन्दा मिल्ने साथी शेलिया एडीलाई फोन गरे। शेलिया र स्काइलर बाल्यकालका साथी थिए। हिजो राति मात्रै स्काइलरसँग फोनमा कुरा भएको शेलियाले बताइन् । उनलाई अरु केही थाहा छैन । त्यसपछि डेभिडले छोरीको कोठा खोजे। त्यसपछि उनले झ्यालका सिसाहरू बाहिर निकालेर छुट्टै राखिएको देखे।

स्काइलर आफैं सिसा निकालेर कतै गएको थाहा पाउन डेभिडलाई धेरै समय लागेन। उनलाई छोरीको चिन्ता लाग्न थाल्यो । यससँगै बेलुका ४ बजे उनलाई वेन्डीज रेष्टुरेन्टबाट फोन पनि आयो । उनीहरूले डेभिडलाई स्काइलरको बारेमा सोध्न थाले। किनभने स्काइलर कामको लागि पनि आएकी थिइनन्। डेभिडले तुरुन्तै मोर्गनटाउन प्रहरीलाई खबर गरे। उनलाई आफ्नी छोरी खतरामा नपरुन् भन्ने लाग्यो ।

केही समयपछि शेलियाले मेरीको फोनमा फोन गरिन् । उनले उनलाई स्काइलरको बारेमा सोधिन् । मेरीले यसबारे प्रहरीलाई जानकारी गराएको बताइन् । यो सुनेर शेलिया डराइन् । उनले मेरीलाई आफूले केही भन्न चाहेको बताए। शेलियाले भनिन् कि जुलाई ५, २०१२ को रात स्काइलर उनीहरूसँगै थिइन् । गुपचुप घरबाट निस्किन् । उनीहरूसँगै उनको तेस्रो मिल्ने साथी रचेल शोफ पनि थिइन्।

तीनै जनाले धेरै पटक यस्तो गरेको शेलियाले बताइन् । घरबाट लुकेर तीनै जना गाडीमा पूरै सहर घुम्ने गर्थे । यससँगै उनीहरू लागूऔषध सेवन पनि गर्थे । त्यसपछि घर फर्किदा उनी स्काइलरलाई एक दुई घर पहिल्यै छोड्थिन् । ताकि कसैले पनि यसको सुराग पाउन सकोस् । हिजो राति पनि स्काइलरलाई दुई घर पछाडि छोडेर गएकी शेलियाले बताइन् ।

यो सुनेर डेभिड र मेरी डराए । तिनीहरूले सोचे कि कसैले स्काइलरलाई अपहरण गरेको हुन सक्छ। त्यसपछि उनीहरूको घर नजिकै सीसीटीभी क्यामेरा जडान भएको याद आयो । सीसीटीभी फुटेज हेरेपछि थाहा भयो कि वास्तवमै स्काइलर शेलिया र रचेलसँग कारमा बसेर राति कतै गएकी थिइन् ।

अर्कोतर्फ प्रहरीले पनि स्काइलरको पनि खोजी सुरु गरेको थियो । ६ महिनापछि अर्थात् १२ डिसेम्बर २०१२ मा यो घटनामा नयाँ कुरा बाहिर आयो । रचेलकी आमाले प्रहरीलाई फोन गरेर आफ्नी छोरीले अनौठो व्यवहार गरिरहेको बताइन् । उनी चिच्याईरहेकी छिन् र पागल जस्तै कसैलाई आक्रमण गर्छिन्।

यो सुनेपछि प्रहरी रचेलको घर पुग्यो । रचेललाई निकै कठिनाइले नियन्त्रणमा लिएर अस्पताल लगिएको थियो । त्यसपछि उनको उपचार सकिएपछि उनी सीधै प्रहरी चौकी पुगिन् । उनले भनिन् कि उनी स्काइलरको बारेमा केहि भन्न चाहन्छिन्। उनले प्रहरीलाई भनिन् कि जुलाई ५, २०१२ को रातमा उनी र शेलियाले स्काइलरलाई भेट्न बोलाएका थिए।

स्काइलरलाई त्यो दिन यात्रा गर्न मन लागेको थिन। दुवैले पटक–पटक फोन गरेपछि उनी राजी भइन् र उनीहरूसँगै गइन् । रचेलले पहिले सबै ठीकठाक रहेको तर केही दिनदेखि उनीहरू स्काइलरसँग पटक्कै मिल्न नसकेको बताइन् । दुवैले उनलाई घृणा गर्न थालेका थिए । उनीहरू दुवैले स्काइलरसँग अब बस्न मन पराउँदैथे । यो कुरालाई लिएर स्काइलर पनि उनीहरूसँग रिसाएकी थिइन् । किनकी दुबैले उनलाई बेवास्ता गरेका थिए ।

यही कारणले उनीहरू दुवैले स्काइलरलाई पाठ सिकाउने बारेमा सोचेका थिए। पहिले दुवैले स्काइलरलाई बोलाए, त्यसपछि नशा गरेर कारलाई सुनसान क्षेत्रमा लगे । त्यहाँ तीनै जना गाडीबाट ओर्लिए । उनीहरू एउटा पहाडमा गए, जहाँबाट तल गहिरो खाडल थियो। उनीहरूले चुरोट पिउनको लागि निकाले । त्यसपछि शेलियाले स्काइलरलाई कारबाट लाइटर ल्याउन भनिन्। स्काइलर लाइटर लिन फर्केपछि रचेल र शेलियाले उनलाई पछाडिबाट छुरी प्रहार गरेका थिए ।

चक्कुले धेरै प्रहार गरेपछि स्काइलर भुइँमा लडिन् । रचेल र शेलियाले मादक पदार्थ सेवन गरेर स्काइलरको छातीमा बारम्बार छुरा हाने। पीडामा, स्काइलरले उनीहरूलाई किन यस्तो गरिरहेको भनी सोधिन् । दुवैले आफूलाई उनी मन नपरेको त्यही भएर यस्तो गरिरहेको बताए । एक बिन्दुमा रचेल पनि रोकिइन् तर शेलियाको दिमागमा भूतले सवार थियो। उनले स्काइलरको मृत्यु नहुँदासम्म चक्कुले प्रहार गरिन्।

त्यसपछि दुवैले गाडीबाट बेल्चा निकाले । शव गाड्न पहिले दुवैले माटो खन्न थाले । तर दुवैजना यति नशामा थिए कि उनीहरूले धेरै खन्न सकेनन्। त्यसपछि उनीहरुले शवलाई त्यहीँ फ्याँकिदिए र लाशमाथि धेरै दाउरा राखे । यसपछि दुवै जना त्यहाँबाट भागेका थिए ।

डेली मेलका अनुसार रचेलको यो बयानपछि अदालतले उनलाई ३० वर्षको जेल सजाय सुनाएको छ । तर उनले आफैंले यो हत्याको बारेमा प्रहरीलाई बताइन् । त्यसैले २०२३ सम्म जेलमा उनको व्यवहार राम्रो भएमा सजाय घटाउन सकिने अदालतले जनाएको छ ।

र शेलियालाई आजीवन कारावासको सजाय सुनाइयो। अदालतको सुनुवाइको समयमा, रचेलले आफ्नो कार्यको लागि धेरै पटक माफी मागेकी थिइन्। अर्कोतर्फ, शेलियालाई यो हत्याको लागि कुनै पछुतो छैन। उनी जहिले पनि हाँसेर अदालतमा आइन् र हाँसेरै निस्किइन् ।

हत्या पछि शेलियाले स्काइलरको लागि सोशल मिडियामा धेरै यस्ता पोष्टहरू राखेकी थिइन्, जसले मानिसहरूलाई उनी स्काइलरको मृत्युमा दुखी भएको महसुस गराउँथ्यो । तर जब शेलिया हत्याको आरोपमा समातिइन् तब उनले यस्तो ट्विट गरिन् जसले सबैलाई चकित पार्यो । उनले लेखेकी छिन्, ‘हामीले तीन भन्नेबित्तिकै उनलाई मार्यौं ।’