कविता : श्रमिकको व्यथा
नाबालक छोराछोरी छोडी बाबुआम।
जानुपर्छ काम खोज्न खाडी मुलुकमा
याद आउँछ विदेशबाट घरको कथा व्यथा
रातदिनको थकाईसँगै मनमा कति व्यथा ।
बस्नुपर्छ एक कोठामा धेरैजना मिली
गर्नुपर्छ कठिन काम सारा दुःख भुली
ज्याला हुन्न काम अनुसार त्यसमा पनि ठगी
विज्ञापन भन्दा फरक खराब काममा लगी ।
घरबाट फोन आउँछ फोन उठाउन नपाई
जम्मा गरी पठाउनु छ भोकै खाइ नखाई
छोराछोरी स्कुल खर्च बाआमाको दबाई
तिर्नुपर्ने चर्को व्याजको ऋण साहुलाई ।
थकित शरीर साहुको ऋण सावाँ व्याज तिर्दा
आफ्नो हात रित्तो हुन्छ विदेशबाट फिर्दा
विदेशमा जाने सबै कमाउने आसमा
कल्पना नि गर्या हुन्न फिर्ने बाकसमा ।
गाँस बासको जोहो गर्न जाँदा घर छोडी
उजाड भयो जन्मघर बाँझो भयो भूमि
झाडी जंगल जस्तो भयो मेरो मातृभूमि
तीन तहका सरकार भन्छौ कस्तो विकास कुन्नि ।
लोग्ने कता स्वास्नी कता छिन्नभिन्न घर
लालाबाला बिचल्लीमा उजाड परिवार
श्रमिकका कथाव्याथा सुन्ने कसले होला
स्वदेशमा नै काम दिने सरकार कहिले होला ।
Facebook Comment