काठमाडौं । २३ वर्षीय एड्रियन सिमांका दक्षिणी चिलीमा कयाकिङ गरिरहेका बेला उनलाई ह्वेलले निल्यो । केही सेकेन्ड पछि ह्वेलले फेरि उनीहरूलाई ओकलिदियो। यो घटनाको भिडियो सामाजिक सञ्जालमा भाइरल भयो।

भेनेजुएलाका मूल निवासी कयाकर एड्रियन सिमांकालाई आफ्नो जीवनको सबैभन्दा दुर्लभ अनुभव भयो जब उनलाई समुद्रमा कयाकिंग गर्ने क्रममा ह्वेलले जिउँदै निल्यो र केही क्षणपछि जिउँदै ओकल्यो ।

२३ वर्षीय एड्रियनले घटना घट्दा दक्षिणी चिलीको म्यागेलनको खाडीमा आफ्ना बुबा डाल सिमन्कासँग कायाकिंग गरिरहेको बताए।

बीबीसीसँगको अन्तर्वार्तामा त्यो घटना सम्झँदै उनले भने, “मलाई पछाडिबाट कसैले हिर्काए जस्तो लाग्यो, ऊ मेरो पछाडि थियो र मलाई डुबाउँदै थियो। मैले आँखा बन्द गरें, जब मैले आँखा खोलें म ह्वेलको मुख भित्र थिएँ।”

एड्रियन र उनका बुबा दुवै दुई छुट्टाछुट्टै कयाकमा थिए। डालले आफ्नो कयाकको पछाडि क्यामेरा जडान गरेका थिए जसले छालहरूको भिडियो खिच्न सकियोस्।

डालका अनुसार उनले अचानक आफ्नो पछाडि केही छिटोछिटो खसेकोजस्तो आवाज सुने। जब उनले पछाडि फर्केर हेरे, उनको छोरा एड्रियन हराइरहेका थिए।

उनले भने, “मैले पछाडि फर्केर हेरें र एड्रियनलाई देख्न सकिन। म एकछिन चिन्तित भएँ, तर त्यसपछि मैले उसलाई पानीबाट बाहिर निस्किरहेको देखें।”

“त्यसपछि मैले अर्को कुरा देखेँ। मैले त्यहाँ एउटा विशाल प्राणी देखेँ। त्यसको आकार देखेर, मैले अचानक महसुस गरें – त्यो ह्वेल हो।”

एड्रियनका अनुसार उनी ह्वेलको मुख भित्र लगभग तीन सेकेन्डसम्म थिएजस्तो उनलाई लाग्छ ।

उनी आफ्नो अनुभवको बारेमा भन्छन्, “मैले गाढा नीलो र सेतो रंगको केही देख्न सक्षम भएँ। जब मैले मेरो अनुहार छोएँ, मलाई र्‍याल जस्तो केही महसुस भयो। त्यो क्षण मलाई केही हुन लागेको महसुस भयो र मैले मेरा आँखा बन्द गरें।”

“तर मलाई मारिएको होइन, पल्टाइएको जस्तो लाग्यो। म त्यहीं सुतिरहेको थिएँ। एक सेकेन्डको लागि मलाई केही चीजको मुखमा भएको जस्तो महसुस भयो, सायद त्यसले मलाई खाइरहेको जस्तो। मैले सोचेँ कि यो ओर्का वा समुद्री राक्षस हुन सक्छ।”

एड्रियनले थप बताउँछन्, “तर त्यसपछि मलाई महसुस भयो कि म सतहतिर बढिरहेको छु, त्यसले मलाई थुक्यो। म दुई सेकेन्ड माथि गएँ, र अन्ततः सतहमा पुगेँ। त्यसपछि मैले महसुस गरें कि त्यसले मलाई खाएको छैन, त्यो शिकारी थिएन।”

सात वर्षअघि भेनेजुएलाबाट राम्रो जीवनको खोजीमा चिली सरेका यी बाबुछोराले चिलीको पाटागोनियाको दुर्गम भागमा पानीमा प्रकृतिसँग यति नजिकको अनुभव पाउनेछन् भनेर कहिल्यै सोचेका थिएनन्।

“पृथ्वीको सबैभन्दा दुर्गम ठाउँहरू मध्ये एकमा समुद्री जीवसँगको यो मेरो पहिलो भेट थियो,” एड्रियन भन्छन्। “मैले ह्वेल भित्र बाँच्ने सम्भावनाको बारेमा सोचें। मलाई लाग्यो कि यदि यसले मलाई निल्यो भने म के गर्छु।”

“म सास रोक्न सक्छु कि सक्दिन भन्ने कुरामा अलि डराएको थिएँ, किनकि मलाई थाहा थिएन कि म कति गहिराईमा छु,” एड्रियन भन्छन् “मैले सोचेको थिएँ कि सतहमा पुग्न मलाई धेरै समय लाग्नेछ।”

पछि, जब एड्रियनले आफ्नो बुबाको क्यामेरामा कैद गरिएको फुटेज देखे, त्यो ह्वेल कति ठूलो थियो भनेर थाहा पाउँदा उनी छक्क परे।

उनी भन्छन्, “मैले त्यो क्षण देखिनँ जब यसको पछाडि र पखेटाहरू देखिन्थे। मैले यसलाई देखिनँ, मैले यसको आवाज सुनेँ र म डराएँ।”

उनले भने, “तर पछि जब मैले यसलाई भिडियोमा देखेँ, मलाई थाहा भयो कि यो वास्तवमा मेरो छेउमा यति ठूलो थियो कि यदि मैले यसलाई देखेको भए, म अझ बढी डराउने थिएँ।”

एड्रियन यसलाई “दोस्रो जीवन” को अवसरको रूपमा हेर्छन्। उनी भन्छन् कि यो केवल जीवनको संघर्षको बारेमा थिएन, तर यो जीवनको तस्वीर देखाउने बारेमा थियो।

“यसले मलाई त्यतिबेला के राम्रो गर्न सक्थें र अनुभवको फाइदा कसरी लिन र कदर गर्न सक्थें भन्ने बारेमा सोच्न बाध्य बनायो,” उनी भन्छन्।

“नकारात्मक कुरालाई सकारात्मक कुरामा कसरी परिणत गर्ने भनेर हेर्नु मात्र नभई यसलाई जे हो त्यही रूपमा पूर्ण रूपमा हेर्नु – संसारको अन्त्यमा रहेको क्षेत्रका जीवहरूसँगको भेटघाट एउटा अनौठो अनुभव हो।”

वन्यजन्तु संरक्षण र अनुसन्धानको वकालत गर्ने ब्राजिलियन गैर-नाफामुखी संस्था इन्स्टिट्युटो भिडा लिभ्रेका अध्यक्ष रोचाड ज्याकबसन सेबाले एड्रियनको ह्वेलसँगको भेटलाई “दुर्घटना” भनेर वर्णन गरे।

“त्यो ह्वेल सम्भवतः माछाको समूह खाइरहेको थियो जब उसले अनजानमा आफ्नो खानासँगै कायाक पनि उठायो,” उनले भने।

“जब ह्वेलहरू खाना खाने क्रममा धेरै छिटो सतहमा आउँछन्, तिनीहरू गल्तिले आफ्नो बाटोमा आएका वस्तुहरूसँग ठोक्किन वा निल्न सक्छन्।”

“हम्पब्याक ह्वेलहरूको घाँटी धेरै साँघुरो हुन्छ,” सेबाले भने “तिनीहरूको घाँटी घरेलु पाइपको आकारको हुन्छ, जुन साना माछा र झिंगे माछा निल्न डिजाइन गरिएको हुन्छ। तिनीहरू शारीरिक रूपमा ठूला माछा वा कायाक, टायर वा टुना जस्ता ठूला वस्तुहरू निल्न सक्दैनन्।”

“अन्ततः, ह्वेलले कायाकलाई थुक्यो किनभने यसलाई निल्न शारीरिक रूपमा असम्भव थियो,” उनले भने।

उनले यस्ता अप्रत्याशित भेटघाटहरू “महत्वपूर्ण पाठ” हुन सक्ने चेतावनी पनि दिए।

“मानिसहरूले स्ट्यान्ड-अप प्याडल बोर्ड, सर्फबोर्ड वा शान्त जहाजहरूमा ह्वेल हेर्ने क्षेत्रहरूमा जानु हुँदैन,” उनले चेतावनी दिए। “ह्वेल हेर्न र अनुसन्धानको लागि प्रयोग गरिने डुङ्गाहरूले सधैं आफ्नो इन्जिन चलाइराख्नुपर्छ।”

“किनभने तिनीहरूको आवाजले ह्वेलहरूलाई तिनीहरूको उपस्थिति पत्ता लगाउन मद्दत गर्छ। तिनीहरूको प्राकृतिक बासस्थानको सम्मान गर्नु र तिनीहरूलाई मानव हस्तक्षेप बिना बाँच्न दिनु महत्त्वपूर्ण छ।”